بدترین هواپیماهای نظامی که تا بحال ساخته شده اند_دانستنی

هواپیماهای جنگی سخت در تلاشند تا به قدر کافی سریع، کارآمد و قوی باشند تا ماموریت ها را با پیروزی انجام بدهند. در حالی که تعداد بسیاری از هواپیماهای دارای قابلیت جنگی به اهداف طراحی شده خود دست می یابند، برخی با ناکامی روبه رو می شوند. برای طراحی، چه کارکرد عملیاتی یا فقطً شرایط محیطی (زمان بندی، پیشرفت تکنولوژی و غیره)، برخی از هواپیماها ناگزیر ناکامی می خورند. این مقاله به بازدید برخی از بدترین هواپیماهای نظامی می پردازد که به دلایل گوناگون ناموفق بودن آنها ثابت شده است.

۱- Yakovlev Yak-38

هواپیمای اتحاد جماهیر شوروی

• طول: ۱۶.۳۷ متر
• طول بال ها: ۷.۳۲ متر
• ارتفاع: ۴.۲۵ متر
• حداکثر وزن در زمان برخاست: ۱۱,۳۰۰ کیلوگرم
• موتور: یک موتور توربوفن جهت دار رانش Tumansky R-28 V-300 هر کدام ۶۶.۷ کیلونیوتن (۱۵,۰۰۰ پوند) پیشرانه برای لیفت و کروز
• موتور: دو موتور توربوجت Rybinsk (RKBM) RD-38 هر کدام با ۳۱.۹ کیلونیوتن (۷,۲۰۰ پوند) پیشرانه
• حداکثر شدت: ۱,۲۸۰ کیلومتر بر ساعت
• برد عملیاتی: ۱۰۰ کیلومتر

Yakovlev Yak-38 یکی از این هواپیماهاست که در طول عمر خود ناظر انواع ناکامی های طراحی و عملیاتی می بود. این هواپیما که توسط اداره طراحی یاکوفلف متعلق به اتحاد جماهیر شوروی در اواخر دهه ۱۹۶۰ طراحی شده می بود، دارای موتور رانش عقبی می بود که به یکی از ایرادات مهم آن تبدیل شد. این هواپیمای برخاست و فرود عمودی (VTOL) تجهیزبه دو موتور توربوفن بالابرنده می بود. این کار کنترل جت را زیاد دشوار می کرد. شایان ذکر است که فن های بالابرنده به گرد و غبار حساس بوده و مستعد خرابی می باشند، به اختصاصی در شرایط بیابانی. اگر یکی از فن های بالابرنده از کار می افتاد، هواپیما از کنترل خارج شده و سقوط می کرد. این هواپیما با برد زیاد مختصر ۱۰۰ کیلومتری، تنها دارای چهار نقطه سخت برای اتصال تسلیحات می بود. در حالی که این پروژه، تنها جنگنده تهاجمی عملیاتی شده برای بال هوایی نیروی دریایی شوروی می بود، بعد از سقوط اتحاد جماهیر شوروی به کلی رها شد.

۲- Heinkel He 162

عمدتاً از چوب ساخته شده می بود

• طول: ۹.۰۵ متر
• طول بال ها: ۷.۲ متر
• ارتفاع: ۲.۶ متر
• حداکثر وزن در زمان برخاست: ۲,۸۰۰ کیلوگرم
• موتور: یک موتور توربوجت  BMW 109-003E-1 یا BMW 109-003E-2  با ۷.۸۵ کیلونیوتن (۱,۷۶۰ پوند) پیشرانه
• حداکثر شدت: ۸۴۰ کیلومتر بر ساعت در ارتفاع ۶,۰۰۰ متر (۲۰,۰۰۰ فوت)
• برد عملیاتی: ۹۷۵ کیلومتر

در حالی که آلمان برخی از بهترین هواپیماهای جنگی را در طول جنگ جهانی دوم تشکیل کرده می بود، برخی از طراحی های آن همانند Heinkel He 162 در اواخر جنگ ناکامی خورد. He 162 که به نام Volksjäger یا جنگنده خلق نیز شناخته می‌بشود، عجولانه طراحی شده می بود، عمدتاً از چوب، چون تامین فلز در اواخر جنگ برای آلمان زیاد گران همه شده و تشکیل آن زیاد اندک می بود. نازی ها در تداوم اقتصاد جنگی خود با مشکل روبه رو شده و با عجله به جستوجو طراحی یک جنگنده تازه رفتند. این مطرح تنها بیشتر از دو ماه طول کشید تا تکمیل بشود و به طور زیاد محدود مورد تست قرار گرفت. در حالی که در پروازهای آزمایشی کارکرد ضعیفی داشت، به اجبار داخل مرحله تشکیل زیاد شد. سازنده اش نزدیک به ۳۰۰ فروند از آن را تشکیل کرد و آنها را برای وجود در میدان نبرد تحویل داد، اما He 162 موفق نشد تأثیری قابل دقت در میدان نبرد داشته باشد. با فروپاشی آلمان نازی، سرنوشت شبیهی نیز در انتظار Heinkel He 162 می بود.

۳- Vought F7U Cutlass

وجود در سرویس: کمتر از هشت سال

• طول: ۱۲.۵۸۶ متر
• طول بال ها: ۱۲.۱ متر؛ طول بال ها در حالت تا شده: ۶.۸ متر
• ارتفاع: ۴.۲۷ متر
• حداکثر وزن در زمان برخاست: ۱۴,۳۵۳ کیلوگرم
• موتور: دو موتور توربوجت بعد سوز Westinghouse J46-WE-8B هر کدام ۴,۶۰۰ پوند (۲۰ کیلو نیوتن) پیشرانه خشک و ۶,۰۰۰ پوند (۲۷ کیلو نیوتن) با بعد سوز
• حداکثر شدت: ۱,۱۲۲ کیلومتر بر ساعت در سطح دریا با بعد سوز
• برد عملیاتی: ۱,۵۰۰ کیلومتر

این جت جنگنده و بمب افکن مستقر در ایالات متحده برای عملیات از روی ناوهای هواپیمابر نیروی دریایی ایالات متحده در اواسط دهه ۱۹۴۰ طراحی شد. اولین هواپیمای بدون دم داخل تشکیل زیاد شده در ژوئیه ۱۹۵۱ داخل خدمت نیروی دریایی شد. این طراحی بدون دم بال شیب دار زیاد تر یک نسخه آزمایشی می بود تا یک طراحی موثر و به همین خاطر با مشکلات بسیاری روبه رو شد. در حالی که این طراحی به هواپیما چابکی چشمگیری می داد، سیستم های تازه و اثبات نشده، کارکرد آن را محدود می کرد. موتورهای کم توان نیز یک نقص بزرگ دیگر این هواپیما می بود که علتشد خلبانان در طول ماموریت برای بدست آوردن قوت با مشکل روبه رو شوند. مشکلات تعمیر و نگهداری و سیستم های پیچیده آن نیز تبدیل سوانح زیاد بسیاری شد. زیاد تر خلبانان از این هواپیما دوری می کردند که بر عمر وجود آن در سرویس ن تأثیر گذاشت. در حالی که چندین دهه خدمت برای Cutlass مقصد گذاری شده می بود، دوران خدمت این هواپیما در سال ۱۹۵۹، درست کمتر از هشت سال بعد از معارفه، به آخر رسید.

۴- de Havilland Sea Vixen

وجود در سرویس: ۱۲ سال

• طول: ۱۶.۹۴ متر
• طول بال ها: ۱۵.۵۴ متر
• ارتفاع: ۳.۲۸ متر
• حداکثر وزن در زمان برخاست: ۲۱,۲۰۵ کیلوگرم
• موتور: دو موتور توربوجت Rolls-Royce Avon 208  هر کدام با ۱۱,۰۰۰ پوند (۴۹ کیلونیوتن) پیشرانه
• حداکثر شدت: ۰.۹۱ ماخ (۱,۱۱۰ کیلومتر بر ساعت)
• برد عملیاتی: ۱,۲۷۰ کیلومتر

DH.110 Sea Vixen یک هواپیمای دم دوقلو است که توسط شرکت هواپیماسازی de Havilland در اواخر دهه ۱۹۴۰ طراحی و گسترش یافت. این هواپیما اولین پرواز خود را در سپتامبر ۱۹۵۱ انجام داد و در جریان نمایشگاه هوایی فارنبرو در سال ۱۹۵۱، وقتی که نمونه اولیه در هوا متلاشی شد و خلبان و ۳۱ تماشاگر را کشت، شروعی ویرانگر و فاجعه بار داشت. نیروی دریایی سلطنتی بریتانیا ۱۴۵ نمونه از Sea Vixen را به گفتن یکی از هواپیماهای ناونشین خود مورد منفعت گیری قرار داد. از این مجموع، تعداد ۵۵ فروند از آن ها در سوانح از بین رفتند. ظرفیت دو نفره نیز به این معنی می بود که در هر سانحه دو خلبان جان خود را از دست می دادند. در حالی که در هیچ جنگ واقعی شرکت نکرد، هیچ کدام از این جنگنده ها در میدان نبرد از دست نرفت. این هواپیما یکی از بدترین جت های نظامی تشکیل شده در بریتانیا است.

۵- Convair F-102 Delta Dagger

تعداد فروندهای ساخته شده: ۱,۰۰۰ فروند

• طول: ۲۰.۸۳ متر
• طول بال ها: ۱۱.۶۱ متر
• وزن: ۶.۴۶۴ متر
• حداکثر وزن در زمان برخاست: ۱۴,۲۸۸ کیلوگرم
• موتور: یک موتور توربوجت بعد سوز Pratt & Whitney J57-P-25 هر کدام ۵۲ کیلونیوتن (۱۱,۷۰۰ پوند) پیشرانه خشک، ۱۷,۰۰۰ پوند (۷۶ کیلونیوتن) با بعد سوز
• حداکثر شدت: ۱,۳۲۸ کیلومتر بر ساعت در ارتفاع ۴۰,۰۰۰ فوت (۱۲,۱۹۲ متر)
• حداکثر شدت: ۱.۲۵ ماخ، ۰.۹۵ ماخ با باک های سوخت اضافی
• برد عملیاتی: ۲,۱۷۰ کیلومتر

F-102 اولین جنگنده مافوق صوت بال دلتا و هواپیمای رهگیر مافوق صوت برای نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا (USAF) می بود. این هواپیما که توسط Convair در اغاز دهه ۱۹۵۰ طراحی و گسترش یافت، اولین پرواز خود را در اکتبر ۱۹۵۳ انجام داد و در آوریل ۱۹۵۶ داخل خدمت شد. Convair بیشتر از ۱,۰۰۰ نمونه از F-102 را ساخت. این جت «مافوق صوت» به علت اصطکاک موجی زیاد قابل توجهی که در زمان پرواز تشکیل می شد، در رسیدن به شدت کروز ۱ ماخ با مشل روبه رو می شد. بدنه این هواپیما برای از بین بردن مشکل اصطاکک مجدد طراحی شد. در حالی که این بازطراحی مشکل شدت را حل کرد، مشکلات ساختاری و پایداری فرد دیگر به وجود آمد. F-102 یکی از بدترین رتبه های ایمنی را در هوانوردی نظامی داشته است. از ۱,۰۰۰ فروند ساخته شده، ۲۵۹ فروند به علت سوانح میانه پرواز از بین رفتند که مرگ ۷۰ خلبان را در پی داشت.